Kinneroogen
Kinneroogen
Wat Schöneres kann't up de Welt nich gäben
as Kinneroogen, so blank un so klor,
de noch nicht trüb sünd von dat Läben,
för de noch Wunner warden wohr.
Wo dat Wunnern un Staunen ut de Oogen lücht't
un strahlend hell is as Frühlingssünnenpracht,
so dat ick gor nich uphüren mücht,
nah ehr to seihn - mien oll Hart, dat lacht.
Ach, künnen se doch ümmer so sien,
disse Oogen, vull von Läbenslust,
blewen ehr fiern doch Not un Pien,
Krieg un Verdarben un anner Frust.
Helga Niemann-Gau
Schöner Gedanke.
Gut gemacht.
Schließe mich - insbesondere den letzten Zeilen - an.
Gruß!
K.
ach ja..
schöne Gedanken..
und so angenehm zu lesen.