Gauden Dag, leiw Lüd!
Hier is noch 'n Gedicht, ganz frisch, viellicht geföllt juch dat.
Pilze in'n Goren achter dat Hus
In'n Goren achter dat Hus
dor gäunt un bläut dat öwer't ganze Johr.
Dat beginnt mit den Wintermand Jannuor –
Winterlinge, Christrosen un Schneiglöckchen
sünd all lang dor.
Bald kamen denn mit all ehr Pracht
de Krokusse, Narzissen un Tulpen an de Macht.
In Sommer lachen de Rosen uns an
un ok süs noch allerlei
bläuht un strahlt üm de Wett.
Wecker dat süht, find't dat nett.
So treckt de Sommer vörbie.
Wi freugen uns, deiht de Sünnenstrahl sien Pflicht,
lachen de Blaumen uns in't Gesicht.
Un towt all as son Berserker de Wind un Rägen –
mücht allens giern vernichten.
Up dat Schietwäder kaenen wi gaud verzichten.
In' n Oktober is dat mitunner noch mild
un uns Goren gifft ümmer noch 'n schönet Bild.
Ach, dat find't ick nett un fein,
kann ick bi gaudes Wäder 'ne Run'n in Goren dreihn.
Noch ümmer is väles bunt un fein
un ümmer noch nett antoseihn.
Man denkt, einen kann nix miehr öwerraschen,
dor entdeck ick an'n Gorendiek büschelwies Pilze,
de künn man gaud vernaschen.
Oewer leider hew ick kein Kockmaschin
un roh schmecken se mi seker nich
Un so geiht tau Enn mien Gorengedicht,
drömen kann ick von'n Pilzgericht
oewer äten leider nich!
Helga Niemann Gau