Ja, leiw Lüd, so is dat nu mal, mitunner kümmt man nich taun Schrieben un mennigmal mach man nich. Över nu is mi utgereckendd an'n Ostersünndag wat infollen un dormit dat nich bit 2021 up Ies liggen deiht, heew ick den tweiten Osterdach nutzt, üm juch 'ne urolle Geschicht ton Läsen intosetten:
Erinnerungen an olle Ostertieden
Dat is nu all mächtig lang'n her, ick glöw etw achtig Johre un hüt, an'n iersten Osterdag is mi dat wedder mal infollen. Wi hem dunn in Ribnitz in dat Meisterhus von dat Gaswerk wahnt. Dat wier man lütt un krupig, öwer wi Kinner harren up den Boen naug Platz taum Spälen, Vadder sien Hobelbank hett ok ne Eck funnen, uns Mudder künn de Wäsch dor baben droegen, also fünn jeder den Platz, denn he brukt hett.
Nu wier langsam Ostern rankamen. Dat Wäder wier woll nich siehr gaud, dorüm hem mien Öllern dat Ostereiersäuken von de Wisch up den Boen verleggt. An'n Ostersünndagmorgen güng de Säukerie los. Dunn wieren man twei Kinnings doran beteiligt, mien vier Johr öllerer Brauder Claus un ick, wohrschienlich drei Johr old. Claus makte sick an dat Säuken un hei fünn ok tatsächlich ümmertau wat (as mi dat vörkem!) Bunt gefarfte Häuhnereier, bunte Hasen, Küken, Osternester un süss noch wat ut Fondant, dortau lütte, bunte Zuckereier. Kort, dat, wat de lütte Geldbüdel von uns Öllern so hergew. Claus fünn ümmertau wat un ick, ick stünn dorbi un soväl ick ok mien Oogen över den Boen wannern leet, ick fünn nix. Allmählich künn ick de Tranen nich mehr tröchhollen, ick rohrte so vör mi hen. Dat wir över ok gemein: De Osterhas harr mi doch glatt vergetten! Mien Vadder meinte, ick süll mi man richtig ümkieken. Ick fünn nix! Nu wieste Vadder mit de Oogen ganz scharp up mienen lütten Poppenwagen un dat hett hulpen! Twors müßte ick ierstmal den ganzen Kram dorin ümdreigen, över endlich fünn ick 'n gaud gefülltes Osternest ünner de Matratz, ganz unnen! De Tranen versiegten und Tofrädenheit treckte in mien Hart. Ick wier nich unorrig west un dorüm hett de Osterhas mi nich vergetten!
Etwa achtig Johr is dat her, över dat is klor vör mien Oogen, as wenn dat ierst hüt west wier.
Helga Niemann-Gau